τσαχτσά (επίρρ.) τσ̑αχτσ̑ά [tʃax'tʃa] Αραβαν.

Αραβανί

τσαχτσά [tsax'tsa] Αξ., Γούρδ., Φερτάκ.

Αξός, Γούρδονος, Φερτάκαινα

τσαχτσ̑ά [tsax'tʃa] Ουλαγ.

Ουλαγάτς

τσαχσά [tsax'sa] Τροχ.

Τροχός

'αχτσ̑ά [ax'tʃa] Μισθ.

Μισθί

Αγν. ετύμ.

1. Έτσι ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Αχτσ̑ά λέ', εκεινά οπ' να φα τη νιότη τ' ντεν ήρτει, λέ' (Έτσι, λέει, εκείνος, που να φάει την νιότη του, δεν ήρθε, λέει) Μισθ.

Μισθί

-ΑΠΥ-Καρατσ.

ΑΠΥ-Καρατσ.

|| Φρ. Τσαχτσά-μποχτσά (Έτσι κι αλλιώς) Αξ.

Αξός

-ΚΜΣ-ΚΠ208

ΚΜΣ-ΚΠ208

αχτσ̑ά τσ̑' αχτσ̑ά (έτσι κι έτσι) Μισθ.

Μισθί

-ΑΠΥ-Καρατσ.

ΑΠΥ-Καρατσ.

Συνών. ατιά, ζαάρ, ούτσα, τουτσά

2. Προτρεπτικό επίρρ. Αξ.

Αξός

: Έλα 'γιώ τσαχτσά βρε συ! (Έλα δω αμέσως βρε σύ!) Αξ.

Αξός

-ΚΜΣ-ΚΠ290

ΚΜΣ-ΚΠ290

τσεβίκ ( επίθ. ) τσ̑εβίκ [tʃeˈvik] Μαλακ. ...