ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

νταράχ
ντάρι
νταρίλντημα
νταριλντίζω
ντάρμανταγιν
νταρτμά
ντασάχι
ντάσκουμεσι
ντάτι
ντατίζω
νταφσάνι
νταχά
ντεβάμι
ντεβέ
ντεβέκαμπερ
ντεβένι
ντεβεσοκερέν
ντεβετζής
ντέβι
ντεβιρντίζω
ντεβρέ

ντατίζω ( ρ. ) ντατίζω [daˈtizo] Μαλακ. ντάτ’σα [ˈdatsa] Μαλακ. ...

νταφσάνι (ουσ. ουδ.) νταφσάνι [dafˈsani] Σίλ. νταφσάν [dafˈsan] Ουλαγ. Από το τουρκ. ουσ. tavşan = α) λαγός β) κουνέλι, όπου και τουρκ. διαλεκτ. τύπ. davşan.

Λαγός, κουνέλι ό.π.τ. : Βαβά τ' έν'νε νταφσ̑άν, να το πιάσ̑' ντεΐ (Ο πατέρας της έγινε λαγός, για να το πιάσει) Ουλαγ. -Dawk. Αβτζής νταφσάνι ντώκεν τα (O κυνηγός χτύπησε το κουνέλι) Σίλ. -ΚΜΣ-ΛΚ6 Συνών. λαγόκας, λαγός, λαγούδι

νταχά ( επίρρ. ) νταχά [daˈxa] Αξ., Αραβαν., Τελμ. νταά [daˈa] Ουλαγ., Σεμέντρ. ...