κουρτζίς (ουσ. ουδ.) κουρτζî́ [kurˈdzɯ] Τροχ.

Τροχός

κουρτζίς [kur'dzis] Ανακ.

Ανακού

γιρτζίς [ʝirˈdzis] Δίλ.

Δίλα

γι̂ρτσίς [ɣɯrˈtsis] Μισθ.

Μισθί

Από το τουρκ. διαλεκτ. ουσ. kırcı = παγωμένο χιόνι, χαλάζι. Η σημ. 2 κατ' επίδρ. του διαλεκτ. ουσ. kırçan = πάχνη (THADS, λ. kırcı I, kırçan II).

1. Χαλάζι Ανακ., Δίλ., Τροχ.

Ανακού, Δίλα, Τροχός

: Κουρτζής έπεσεν (Έπεσε χαλάζι) Ανακ.

Ανακού

-Κωστ.Α.

Κωστάκης 1963

Συνών. κουκούδι

2. Πάχνη Μισθ.

Μισθί

Συνών. αγιάζι :2, κουραούς, πάχνη, σερίνι :3

κούρτημα ( ουσ. ουδ. ) κούρτημα [ˈkurtima] Μαλακ., Μισθ., Φάρασ. κούρτσημα [ˈkurtsima] Γούρδ. ...