κουρσάχι (ουσ. ουδ.) γουρσάχ' [ɣurˈsax] Αξ.

Αξός

γουρτ͑σάχ̇ι [ɣurˈtʰsaxi] Φάρασ.

Φάρασα

'ουρσάχι [urˈsaçi] Σίλ.

Σίλλη

γουρσάβα [ɣurˈsava] Μισθ.

Μισθί

χουρσάβα [xurˈsava] Μισθ.

Μισθί

κούρσα [ˈkursa] Σινασσ.

Σινασσός

qούρσα [ˈqursa] Μαλακ., Φλογ.

Μαλακοπή, Φλογητά

χουρσάχους [xurˈsaxus] Μισθ.

Μισθί

Από το τουρκ. ουσ. kursak = α) πρόλοβος β) ως διαλεκτ. σημ., στομάχι γ) νοημοσύνη, λογική, μυαλό.

1. Ο πρόλοβος των πτηνών ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Ουρσάχι τσ̑ης ρεν είσ̑ε ένα σέι, ήτανε νησ̑'κή (Ο πρόλοβος της κότας δεν είχε τίποτα μέσα, ήτανε νηστική) Σίλ.

Σίλλη

-ΚΜΣ-ΛΚ6

ΚΜΣ-ΛΚ6

Συνών. τασλίκι

2. Μτφ., λαίμαργος άνθρωπος Μισθ.

Μισθί

Συνών. γουλιάρης, κάναρα, φαγισερός, φαγούρα

3. Μτφ., μυαλό Αξ.

Αξός

: Γουρσάχ' ντεν έχ̑' (Δεν έχει μυαλό) Αξ.

Αξός

-Μαυροχ.

Μαυροχαλυβίδης 1990

Συνών. ακίλι, μυαλό, φικίρι

κουρσού ( ουσ. ουδ. ) κουρσού [kurˈsu] Ανακ., Σίλατ. κουρσί [kurˈsi] Τροχ. ...