κουρουτώ
(ρ.)
κ͑ουρουdώ
[kʰuruˈdo]
Σίλ.
gουρουτ-τού
[gurutˈtu]
Ουλαγ.
γουρουντώ
[ɣuruˈdo]
Σίλ.
Παρατατ.
κ͑ουρουτζ̑ουνόσκα
[kʰurudʒuˈnoska]
Σίλ.
Παθ.
κ͑ουρουdούμου
[kʰuruˈdumu]
Σίλ.
Παρατατ.
κ͑ουρουτζ̑ουνόζ̑ισκα
[kʰuruˈdʒunoʒiska]
Σίλ.
Από τον αόρ. του τουρκ. ρ. kurutmak = στεγνώνω.