-ένιος
(επίθμ.)
-ένιος
[ˈeɲos]
Ανακ.
-ένιο
[ˈeɲo]
Ανακ., Μπέηκ., Σινασσ.
Μεσν. μετουσ. επίθμ. -ένιος από το αρχ. επίθμ. -έινος με μετάθ. του ημιφ. και συνίζ. (βλ. Χατζιδάκις, ΜΝΕ Β', 118). Το θηλ. -ένισσα με την προσθήκη του επιθμ. -ισσα.
Μετουσ. επίθμ. για τον σχηματ. επιθ. τα οποία δηλώνουν ότι το προσδιοριζόμενο είναι κατασκευασμένο από το υλικό που δηλώνει η πρωτότυπη λέξη
ό.π.τ.
:
κερπιτσένιος
(πλίνθινος)
Μπέηκ.
μαλαγματένιος
(χρυσός)
Σινασσ.
μαργαριτένιος
(μαργαριταρένιος)
Ανακ.
πακιρένιος
(μπακιρένιος)
Ανακ.
Πβ.
-ίτικος, -ώνας