ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

ψηλός ( επίθ. ) ψηλό [psi'lo] Σινασσ. ψελό [pse'lo] Ανακ., Αξ., Αραβαν., Γούρδ., Μαλακ., Μισθ., Σινασσ., Φλογ. αψελός [apseˈlos] Σινασσ. αψελό [apseˈlo] Ανακ., Τζαλ. ψε'ό [pse'o] Κίσκ., Σατ., Φάρασ. ...

ψηλοσύνη (ουσ. θηλ.) ψελοψύμ' [pseloˈpsim] Μισθ. Από το επίθ. ψηλός, όπου και τύπ. ψελό, και το παραγωγ. επίθμ. -σύνη.

Ύψος : Ψελοψύμ' σουν τι άρους 'νι; (Πόσο τάχα είναι το ύψος;) Μισθ. -Κωστ.Μ. Συνών. αψέλωμα, μπόι :1, ψέλος

ψηλώνω ( ρ. ) ψηλώνου [psi'lonu] Μισθ. ψελώνω [pse'lono] Αξ., Γούρδ. ψεώνου [pse'onu] Φάρασ. τσηώνου [tsiˈonu] Φάρασ. Αόρ. αψέλωσα [aˈpselosa] Γούρδ. ψέωσα [ˈpseosa] Φάρασ. τσήωσα [ˈtsiosa] Φάρασ. ...