κουβάς
(ουσ. αρσ.)
κουβάς
[kuˈvas]
Γούρδ., Μισθ.
γουβάς
[ɣuˈvas]
Σίλ.
Νεότ. ουσ. κουβάς από το τουρκ. kova.
Κουβάς
ό.π.τ.
:
Γκιοζλαΐσουμ’ μι σειρά, να πάρουμ' ένα κουβά νερό να κάνουμ’ ντουλειά
(Περιμένουμε με την σειρά, να πάρουμε έναν κουβά νερό να κάνουμε δουλειά )
Μισθ.
-ΑΠΥ-Καρατσ.
Πβ.
ασιρμάς :1, άσκωμα, πακράτσι, χαλκί :2