ευλογιά (ουσ. θηλ.) 'βλοϊά [vloiˈa] Μαλακ., Μισθ., Σίλ.

Μαλακοπή, Μισθί, Σίλλη

'βλογιά [vloˈʝa] Γούρδ., Μαλακ., Σίλατ.

Γούρδονος, Μαλακοπή, Σίλατα

οβλογιά [ovloˈʝa] Σινασσ.

Σινασσός

Πληθ. ευλογιές [evloˈjes] Ποτάμ.

Ποτάμια

'βλογιές [vloˈʝes] Μισθ., Φλογ.

Μισθί, Φλογητά

Αρχ. ουσ. εὐλογία = έπαινος, εγκώμιο (μεταγν. σημ. ‘ευλογία’). Ο τύπ. με συνίζηση νεότ. όπως και η σημ. 1, με ευφημισμό από την μεταγν. σημ.

1. Η λοιμώδης εξανθηματική ασθένεια ευλογιά Γούρδ., Μαλακ., Σίλατ., Σίλ., Φλογ.

Γούρδονος, Μαλακοπή, Σίλατα, Σίλλη, Φλογητά

: Σίρες 'πόμ'ναν απ' τση 'βλοϊά (Ουλές απέμειναν από την ευλογιά) Σίλ.

Σίλλη

-Κωστ.Σ.

Κωστάκης 1968

Συνών. ευλογώ

2. Κατά πληθ., σπυριά, εξανθήματα Μισθ., Ποτάμ.

Μισθί, Ποτάμια

Συνών. κοκκί, τσιμπάνι

β. Οι πανάδες της λεχώνας Μισθ.

Μισθί

ευλογώ ( ρ. ) ευλογώ [evloˈɣo] Ποτάμ., Σινασσ. 'βλογώ [vloˈɣo] Ανακ., Αραβαν., Μισθ., Σίλ., Τελμ. οβλογώ [ovloˈɣo] Σινασσ. 'βλογάου [vloˈɣau] Φάρασ. ευλογίζω [evloˈʝizo] Σίλατ. 'βλογίζω [vloˈʝizo] Αξ., Μαλακ., Σίλατ., Φερτάκ., Φλογ. 'βλοΐζω [vloˈizo] Σίλ. 'βλοΐζου [vloˈizu] Μισθ., Σίλ. 'βκοΐζω [vkoˈizo] Φάρασ. Παρατατ. 'βλόγιζα [ˈvloʝiza] Φλογ. ...