ευλόγημα
(ουσ. ουδ.)
'βλόημα
[ˈvloima]
Αραβαν., Μισθ., Σίλ.
'βλογίσματα
[vloˈʝizmata]
Τροχ.
Μεταγν. ουσ. εὐλόγημα = αντικείμενο που έχει ευλογηθεί. Η σημ. 2 νεότ. (Λεξ. Σομ.).
1. Ευλογία
Μισθ.
:
Σάbαχτα να πηάσου ντα κουρ'λόπα 'ς νεκκλησ̑ά γιά 'βλόημα
(Αύριο θα πάω πρόσφορα στην εκκλησία για ευλογία)
Μισθ.
-Κοτσαν.
2. Γάμος
ό.π.τ.
:
Ζηρμόν̑ησιν ντα 'βλόημαν ντου
(Ξέχασε τον γάμο του)
Σίλ.
-Dawk.
|| Φρ.
Χαρίσματα 'βλογίσματα
(Χαρίσματα παντρολογήματα˙ φρ. που την έλεγε δυνατά ένας τελάλης την μέρα του γάμου, κάποιος συγγενής έφερνε κάποιο γαμήλιο δώρο στο σπίτι του γαμπρού)
Τροχ.
-ΙΛΝΕ 1555
Συνών.
γάμος, εβλέντημα, νικιάχι, στέφανα, χαρά :2
Τροποποιήθηκε: 13/05/2025