ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

τσεσίτι ( ουσ. ουδ. ) τσ̑εσ̑ίτι [tʃe'ʃiti] Σίλ., Φάρασ. τσ̑εσ̑ίτ' [tʃeˈʃit] Φλογ. τσ̑εσ̑ίσ̑' [tʃe'ʃiʃ] Αραβαν. τσ̑εσ̑έτι [tʃeˈʃet] Σίλ. Πληθ. τσ̑εσ̑ίτε [tʃeˈʃite] Φάρασ. τσ̑εσ̑έτια [tʃe'ʃetça] Σίλ. σ̑ισ̑ίτια [ʃi'ʃitça] Τροχ. ...

τσεσμέ (II) (ουσ. ουδ.) τσεσμέ [tseˈzme] Τροχ. Από το τουρκ. ουσ. çözme = α) τοποθέτηση του νήματος στο στημόνι β) είδος λεπτού υφάσματος.

Στημόνι : Μάνα μ' κάνισκε το τσεσμέ σο τουβάρ' κι ύστερα το μάζευε, το πέρναε στο χώστρα (Η μάνα μου διαζόταν το στημόνι στον τοίχο και ύστερα το μάζευε, το πέρναγε στον αργαλειό) Τροχ. -Νίγδελ.Τροχ. Συνών. ντιρεζί, τσεζγκού

τσέτενε ( ουσ. ) τσέτενε [ˈtsetene] Φλογ. τσέτ'νε [ˈtsetne] Φλογ. τσ̑άταλι [ˈtʃatali] Μισθ. ...