ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

κόφτω ( ρ. ) κόφτω [ˈkofto] Ανακ., Αξ., Αραβαν., Γούρδ., Μαλακ., Ουλαγ., Τελμ., Τζαλ., Φάρασ., Φερτάκ., Φλογ. κόφτου [ˈkoftu] Μισθ., Σίλ. Παρατατ. κόβισκα [ˈkoviska] Τσαρικ. κόβιξα [ˈkoviksa] Μισθ. κόφτισ̑κα [ˈkoftiʃka] Δίλ., Μισθ., Ουλαγ. κόφτισ̑γκα [ˈkoftiʃga] Ουλαγ. κόφτεινα [ˈkoftina] Φερτάκ. κοφτίνκα [koˈftiŋka] Τσουχούρ., Φάρασ. κoφτσ̑ουνόσκα [koftʃuˈnoska] Σίλ. Αόρ. έκοψα [ˈekopsa] κ.α., Σίλ., Φάρασ. ...

κόχλος (ουσ. αρσ.) κόχλος [ˈkoxlos] Σινασσ. Από το αρχ. ουσ. κόχλος = είδος οστρακοειδούς με σπειροειδές κέλυφος. Ο Αρχέλαος (1899: 247) σημειώνει «παρά ταῖς γραῖαις, ἤδη σαλιάγκος».

1. Σαλιγκάρι. Συνών. σαλιαγκός, φούσκαρας

2. Βίδα. Συνών. βιτάς :1

κόψιμο ( ουσ. ουδ. ) κόψ̑ιμο [ˈkopʃimo] Αξ. κόψιμου [ˈkopsimu] Μισθ. κόψ̑ιμα [ˈkopʃima] Σίλ., Φάρασ. ...