λανάρι (ουσ. ουδ.) λανάρι [laˈnari] Σινασσ.

Σινασσός

λανάρ' [laˈnar] Αραβαν., Γούρδ.

Αραβανί, Γούρδονος

νανάρ' [naˈnar] Αραβαν.

Αραβανί

ναλάρι [naˈlari] Σίλ.

Σίλλη

'ανάριν [aˈnarin] Φάρασ.

Φάρασα

Θηλ. νανάρα [na ˈnara] Ανακ.

Ανακού

Από το μεταγν. ουσ. λανάριον < λατιν. ουσ. lanarius = εργάτης μαλλιού. O τύπ. ναλάρι με αντιμετάθ. υγρών. O τύπ. νανάρ' με αφομ.

Ξύλινο εργαλείο με καρφιά, για την αραίωση του μαλλιού ό.π.τ.

ό.π.τ.

Πβ. δοξάρα

λαναρίζω ( ρ. ) λαναρίζω [lanaˈrizo] Γούρδ., Σινασσ. ναναρίζω [nanaˈrizo] Αραβαν. ναναρίζου [nanaˈrizu] Μισθ. λαγαρίζω [laɣaˈrizo] Σινασσ. ...