ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

αλευρώνω ( ρ. ) αλευρώνου [aleˈvronu] Μισθ. ’λευρώνου [leˈvronu] Φάρασ. Παθ. αλευρούμαι [aleˈvrume] Καρατζάβ. ...

αλέφι (ουσ. ουδ.) αλέφ' [aˈlef] Σινασσ., Φερτάκ. αλάφι [aˈlafi] Φάρασ. αλάφ' [aˈlaf] Ανακ., Μαλακ., Σινασσ., Φλογ. αλάβι [aˈlavi] Σίλ. Θηλ. αλάφη [aˈlafi] Αφσάρ. αλάφα [aˈlafa] Φάρασ. Από το τουρκ. ουσ. alev = φλόγα, όπου και διαλεκτ. τύπ. alaf.

Φλόγα ό.π.τ. : Πήρεν αλάφ' (Πήρε φωτιά, έβγαλε φλόγα) Φλογ. -ΚΕΕΛ 1361 Εικόνα μας δώκε ένα αλάφ' (Η εικόνα μας πέταξε μία φλόγα, καλός οιωνός) Ανακ. -Κωστ.Α. 'ς το ταγ το καφά ήταν ένα αλέφ' (Στου βουνού την κορυφή ήταν μιά φωτιά) Φερτάκ. -Αρχέλ. Συνών. λάβρα :1, λούλα :1

αλήθεια ( ουσ. θηλ. ) αλήθεια [aˈliθʝa] Ποτάμ., Σινασσ. αλήσεια [aˈlisʝa] Σίλ. αλήχεια [aˈliça] Γούρδ., Μισθ. αλήρεια [aˈlirʝa] Αραβαν. αλήγεια [aˈliʝa] Αξ. αλήα [aˈlia] Αξ., Μισθ., Τσαρικ. ...