ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

αληθινός ( επίθ. ) αληθινός [aliθiˈnos] Ποτάμ. αλ'θινό [alθiˈno] Τζαλ. αλ’τινός [altiˈnos] Σινασσ. αλ'χινός [alçiˈnos] Ανακ. αλ'χινό [alçiˈno] Μαλακ. αλ'χ'νό [alˈxno] Δίλ., Μισθ., Τσαρικ., Φλογ. αλ'χινιός [alçiˈɲos] Σίλατ. αλ'χιό [aˈlço] Αξ. α'χινό [açiˈno] Τροχ., Φλογ. αχ̑νό [aˈçno] Αξ., Τροχ. ...

αληθινούτσικος (επίθ.) 'λτινούσκου [ltiˈnusku] Φάρασ. Πληθ. ’λ’τινούσ’κα [ltiˈnuska] Φάρασ. Aπό το επίθ. αληθινός, όπου και τύπ. αλτινός και το υποκορ. επίθμ. -ούτσικος.

1. Κατακόκκινος. Συνών. κιπκιρμιζί

2. Στον πληθ., ως ουσ., η ιλαρά Φάρασ. Συνών. κιζαμίκι, τσιτσέκι

αληθιώνας ( επίθ. ) αληγιώνας [aliˈʝonas] Αξ. αληώνας [aliˈonas] Αξ. αληχιώνας [aliˈçonas] Μισθ. ...