ορθιαίνω (ρ.) ‘ρτι-αίνω [rtiˈeno] Φάρασ.

Φάρασα

'ρτι-έω [rtiˈeo] Φάρασ.

Φάρασα

Αόρ. 'ρτι-έσα [rtiˈesa] Φάρασ.

Φάρασα

Μτχ. Παθ. ορτιασμένος [otçaˈzmenos] Σινασσ.

Σινασσός

ορτιασμένου [ortçaˈzmenu] Μαλακ.

Μαλακοπή

Από το ορθός, όπου και τύπ. ορτύς με παραγωγ. επίθμ. -αίνω. Δεν υφίσταται ιστορική συνέχεια ανάμεσα στην καππ. μτχ. και το αρχ. ρ. ὀρθιάζω =μιλώ δυνατά/σηκώνω.

1. Διορθώνω Φάρασ.

Φάρασα

: Τσ̑οχπίρ 'ρτιαίνκανε τα γιαγνίσ̑α μου (Σπάνια διόρθωναν τα λάθη μου) Φάρασ.

Φάρασα

-Bağr.

Bağriacik 2018

To καdζ̑ί σου 'ρτι-έσες τα χ' άρε τεδέ (Την κουβέντα σου την διόρθωσες ακριβώς τώρα λοιπόν) Φάρασ.

Φάρασα

-Θεοδ.Ιστ.

Θεοδωρίδης 1956

Συνών. ισιάζω, ορθώνω, ποίκω

2. Η μτχ., για ένδυμα, στραμμένο στην ορθή πλευρά Μαλακ., Σινασσ.

Μαλακοπή, Σινασσός

ορθοδοξία ( ουσ. θηλ. ) ορταδοξία [ortaðoˈksia] Γούρδ. ...