ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

πτιέσε (ρ.) Αόρ. πτιέσε [pti'ese] Φάρασ. Αγν. ετύμ. Κατά τον Dawkins (1916: 638) τουρκ. προελεύσεως

Πέφτω : Στέρου τζ̑ο πτιέσε σο φσ̑όκκο πάνου (μετά δεν επιτέθηκε στο μικρό παιδί) Φάρασ. -Dawk.

πυλάρι ( ουσ. ουδ. ) πιράρ' [piˈrar] Φάρασ. πιλάρι [pi'lari] Σινασσ. πιλάρ' [pi'lar] Τροχ., Φάρασ. πιλιάρ' [piˈʎar] Ανακ., Αξ., Δίλ., Μαλακ., Μισθ., Ουλαγ., Ποτάμ., Τροχ., Τσαρικ., Φλογ. πιλέρ' [pi'ler] Αραβαν., Σινασσ. πιλίρι [pi'liri] Φάρασ. Γεν. πιλιαρού [piʎaˈru] Μισθ. πιλεριού [pileˈrʝu] Αραβαν. Πληθ. πιλιάρα [piˈʎara] Μαλακ. πιλιάρια [piˈʎarʝa] Μαλακ. ...