πλεξούδα (ουσ. θηλ.) πλεξούδα [pleˈksuða] Γούρδ., Φάρασ.

Γούρδονος, Φάρασα

πλεξούρα [pleˈksura] Σίλ.

Σίλλη

πλεξίδα [pleˈksiða] Τσουχούρ.

Τσουχούρι

πλεξ̑ίρα [pleˈkʃira] Σίλ.

Σίλλη

πλεξία [pleˈksia] Μισθ.

Μισθί

πλεξ̑ά [pleˈkʃa] Μισθ.

Μισθί

Μεσν. ουσ. πλεξούδα και πλεξίδα, πβ. Εὐρ. Σχ. Ἑκ. 923. 13 «πλόκαμον: τὰς τρίχας. Fl. 59. τὴν ἐμὴν πλεξίδαν», η οπ. από μεσν. πλεξίδιον και το παραγωγ. επίθμ. -α. Οι τύπ. πλεξούρα και πλεξ̑ίρα λόγω συστηματικής τροπής του [ð]> [r] (Κωστάκης 1968:39). Ο τύπ. πλεξ̑ά με αποβ. μεσοφωνηεντ. [ð] και συνίζ., αλλά δυνατή και παραγωγή από ρ. πλέκω (θ. αορ. ε-πλεξ-) και παραγωγ. επίθμ. -ιά.

Πλεξίδα μαλλιών ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Τά 'πλεκαν, τα πίταζαν πίσω πλεξ̑ές (Τα έπλεκαν τα μαλλιά, τα έρριχναν πίσω πλεξούδες) Μισθ.

Μισθί

-ΙΛΝΕ 887

Κωστάκης 1967

Πβ. μαλλί, φιτίλι :1

πλεξούδι ( ουσ. ουδ. ) πλεξίδι [pleˈksiði] Τζαλ. πλεξούδι [pleˈksuði] Φάρασ. ...