ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

πλιγούρι ( ουσ. ουδ. ) πλιγούρι [pli’ɣuri] Σινασσ. πλιγούρ' [pliˈɣur] Τροχ. πλεγούρι [ple’ɣuri] Ανακ., Μαλακ., Φάρασ. πλεγούρ' [ple’ɣur] Ανακ., Αξ., Μισθ., Φάρασ., Φλογ. πλεούρ' [ple’ur] Ανακ., Μισθ. πελγούρι [pel’ɣuri] Φάρασ. μπουλγούρ' [bul’ɣur] Μαλακ., Σίλ. μπλουγούρ' [bluˈɣur] Σεμέντρ., Σίλατ., Σίλ., Τσαρικ. μπουλουγούρι [bulu’ɣuri] Σίλ. πουλγούρι [pul’ɣuri] Σίλ. ...

πλου (ουσ. ουδ.) πλου [plu] Τελμ. Από το τουρκ. pullu = φολιδωτός β) διαλεκτ. ως ουσ. κόκκινη γυναικεία μαντίλα, κεντημένη με πούλιες (THADS, λ. pullu I).

Γυναικείος κεφαλόδεσμος, που κάλυπτε και το κάτω μέρος του προσώπου : Το κορίτσ̑’ πέτασεν σο πρόσωπό τἔνα πλού, και ήρτεν (το κορίτσι έρριξε στο πρόσωπό του ένα βέλο και ήρθε) Τελμ. -Dawk. Συνών. γεμενί, γιασμάκι, γιασμάς, πλου

πλουμί ( ουσ. ουδ. ) πλουμί [pluˈmi] Σινασσ. πλούμι [pluˈmi] Μισθ. πλομίν [ploˈmin] Σίλ. φκουμί [fkuˈmi] Αφσάρ., Φάρασ. Πληθ. πλουμιά [pluˈmɲa] Μισθ. ...