σιράς (ουσ. αρσ.) σ̑ιράς [ʃiˈras] Σινασσ., Τζαλ., Φάρασ.

Σινασσός, Τζαλέλα, Φάρασα

σ̑ιρα̈́ς [ʃiˈræs] Αφσάρ.

Αφσάρι

σ̑ιρές [ʃiˈres] Φάρασ.

Φάρασα

σιράζ [siˈraz] Φλογ.

Φλογητά

σ̑ιρός [ʃiˈros] Μαλακ.

Μαλακοπή

σ̑ιρά [ʃiˈra] Ανακ.

Ανακού

τσ̑ιρά [tʃiʹra] Φλογ.

Φλογητά

Από το τουρκ. ουσ. şıra (< περσ. λ. şīra) = α) μούστος β) μηλίτης οίνος, όπου και διαλεκτ. τύπ. şire (απώτ. από το αρχ. σιραῖος/σίραιον = νέο κρασί).

1. Μούστος ό.π.τ.

ό.π.τ.

Συνών. μούστος

2. Γούρνα όπου συγκεντρωνόταν ο μούστος Συνών. απολήνι, γουβί, λέγκιουρι, Πβ. ληνός

σιρασούζα ( επίρρ. ) σιρασούζα [siraˈsuza] Μαλακ. ...