σινσιλέ
(ουσ.)
σινσιλέ
[sinsi'le]
Τροχ.
σινσιλέα
[sinsi'lea]
Αφσάρ.
σινσιλιά
[sinsiˈʎa]
Τσαρικ.
σιρσιλέ
[sirsiˈle]
Τελμ.
σιγκσιλέ
[siŋksi'le]
Ποτάμ., Φάρασ.
Αρσ.
σινσιλές
[sinsi'les]
Φάρασ.
σινσιλα̈́ς
[siŋsi'læs]
Αφσάρ.
σινgσιλα̈́ς
[siŋksi'læs]
Αφσάρ.
Από το τουρκ. ουσ. silsile (< αρβ.) = γενεαλογία, όπου και διαλεκτ. τύπ. sinsile (THADS 12, λ. sinsile και Tietze 2019: λ. silsile/sinsile).
Οικογένεια, γενιά
ό.π.τ.
:
Σο σινσιλέα σου, σο σινσιλέα σου ποίκ' 'μασία!
(Στην οικογένειά, στην οικογένειά σου πάρε όρκο!)
Αφσάρ.
-Dawk.
Αούτσ̑α γιούκσα τα α σην κάκα μ’, αούτσ̑α ηύρα τα ασ' σο σιρσιλέ μ'
(Έτσι τα άκουσα από τη γιαγιά μου, έτσι τα βρήκα από την οικογένειά μου)
Τελμ.
-ΚΜΣ-Θεοδ.
Συνών.
γενιά, νταμάρι, σόι :1, φαμίλια, φύτρα, χανές