καμπάκης (επίθ.) καbάχι̂ς [kaˈbaxɯs] Σίλ.

Σίλλη

Θηλ. καμπάχ’σσα [kaˈbaxsa] Σίλ.

Σίλλη

Ουδ. καbάχ' [kaˈbak] Ανακ.

Ανακού

γαbάχ' [ɣaˈbax] Μισθ.

Μισθί

Από το τουρκ. ουσ. kabak= α) κολοκύθι β) μτφ.-λαϊκά φαλακρός γ) αργκό, ανόητος, άξεστος δ) διαλεκτ. σημ., πρόβατο χωρίς κέρατα (Tietze 2016, λ. kabak VI, kabak VII). Πβ. όμως και τουρκ. oυσ. kambak = α) πρόβατο χωρίς κέρατα β) φαλακρός (THADS 6, λ. kambak I, ΙΙ). Πβ. καμπάκι

1. Αγενής, άξεστος Συνών. ακαμάτευτος, γαλάς, γαπάς, κορενέκι, ξόγανο, χτήνος

2. Για μεγάλο αρσενικά αιγοπρόβατα, αυτό που δεν έχει κέρατα Ανακ., Μισθ.

Ανακού, Μισθί

Τροποποιήθηκε: 26/02/2025

καμπάκι ( ουσ. ουδ. ) qαbάχ' [qaˈbax] Μαλακ. κ͑αbάχ' [kʰaˈbax] Ποτάμ. καπάχ' [kaˈpax] Τσελτ., Φλογ. γκαbάκ' [gaˈbak] Ουλαγ. γαbάχ' [ɣaˈbax] Αξ., Αραβαν., Δίλ., Μισθ., Τζαλ., Τσαρικ. γαπάχ' [ɣaˈpax] Σίλ. γαπάχ̇ι [ɣaˈpaxi] Φάρασ. Πληθ. γαμπάϊα [ɣaˈbaja] Αραβ., Μισθ. χαπάχι [xaˈpaçi] Φάρασ. ...