καμπάκης (επίθ.) καbάχι̂ς [kaˈbaxɯs] Σίλ.

Σίλλη

Θηλ. καμπάχ’σσα [kaˈbaxsa] Σίλ.

Σίλλη

Ουδ. καbάχ' [kaˈbak] Ανακ.

Ανακού

γαbάχ' [ɣaˈbax] Μισθ.

Μισθί

Από το τουρκ. ουσ. kabak= α) κολοκύθι β) μτφ.-λαϊκά φαλακρός γ) αργκό, ανόητος, άξεστος δ) διαλεκτ. σημ., πρόβατο χωρίς κέρατα (Tietze 2016, λ. kabak VI, kabak VII). Πβ. όμως και τουρκ. oυσ. kambak = α) πρόβατο χωρίς κέρατα β) φαλακρός (THADS 6, λ. kambak I, ΙΙ). Πβ. καμπάκι

1. Αγενής, άξεστος Συνών. ακαμάτευτος :2, γαλάς :2, γαπάς :2, κορενέκι, ξόγανο, χτήνος

2. Για μεγάλο αρσενικά αιγοπρόβατα, αυτό που δεν έχει κέρατα Ανακ., Μισθ.

Ανακού, Μισθί

καμπάκι ( ουσ. ουδ. ) qαbάχ' [qaˈbax] Μαλακ. κ͑αbάχ' [kʰaˈbax] Ποτάμ. καπάχ' [kaˈpax] Τσελτ., Φλογ. γκαbάκ' [gaˈbak] Ουλαγ. γαbάχ' [ɣaˈbax] Αραβαν., Δίλ., Μισθ., Τζαλ., Τσαρικ. γαπάχ' [ɣaˈpax] Σίλ. γαπάχ̇ι [ɣaˈpaxi] Φάρασ. Πληθ. γαμπάια [ɣaˈbaja] Αραβ., Μισθ. χαπάχι [xaˈpaçi] Φάρασ. ...