κεκίλι (ουσ. ουδ.) κεκίλι [ceˈcili] Φάρασ.

Φάρασα

κ͑εκ͑ίλι [kʰeˈkʰili] Φάρασ.

Φάρασα

κεκίλ' [ceˈcil] Μαλακ.

Μαλακοπή

κ͑α̈́κ͑ίλι [kʰæˈkʰili] Αραβ.

Αραβισσός

κιακίλ [caˈcil] Μισθ.

Μισθί

κικίλι [ciˈcili] Φάρασ.

Φάρασα

κερκέλ' [cerˈcel] Αξ.

Αξός

κεκίλια [ceˈciʎa] Μισθ., Σινασσ.

Μισθί, Σινασσός

Πληθ. κ͑εκίλια [kʰeˈciʎa] Μισθ., Σινασσ.

Μισθί, Σινασσός

κεκέλια [ceˈceʎa] Μαλακ.

Μαλακοπή

Από το τουρκ. ουσ. kakül = φράντζα, τούφα μαλλιού, όπου και διαλεκτ. τύπ. kekil.

1. Τούφα μαλλιού κεφαλής, φράντζα, τσουλούφι, αφέλεια ό.π.τ.

ό.π.τ.

: || Παροιμ. Πιέσ' τον κάλι 'σ' το κεκίλι (Πιάσε τον φαλακρό από τα μαλλιά˙ για όποιον ματαιοπονεί επιζητώντας κέρδος από κάτι λιγοστό) Φάρασ.

Φάρασα

-Λουκ.Λουκ.

Λουκόπουλος/Λουκάτος 1951

|| Ασμ. Έι, κρέμασες το κεκίλι
αντί μαύρο σταφύλι
(Έι, κρέμασες το τσουλούφισαν μαύρο σταφύλι) Φάρασ.

Φάρασα

-ΚΜΣ-Τραγ.

ΚΜΣ-CD-2002

Συνών. μπερτσέμι

2. Γενικότ., μαλλιά ή τρίχωμα Φάρασ.

Φάρασα

3. Χαίτη αλόγου Αξ., Μισθ.

Αξός, Μισθί

4. Λειρί πετεινού Φάρασ.

Φάρασα

Συνών. κάγια, λειρί, φάμπουλο

κεκίτσα ( ουσ. θηλ. ) κ͑εκίτσα [kʰeˈcitsa] Μισθ. κιαχίτσα [caˈçitsa] Μισθ. ...