μπογάζι (ουσ. θηλ.) μπουγάζ' [buʹɣaz] Μισθ.

Μισθί

μπογάζ [boˈɣaz] Ανακ.

Ανακού

πογάζι [poˈɣazi] Φάρασ.

Φάρασα

μπογόζι [boˈɣozi] Φάρασ.

Φάρασα

Νεότ. ουσ. μπογάζι (Λεξ. Σομ., λ. μπουγάζι), το οπ. από το τουρκ. ουσ. boğaz = α) λαιμός β) δίοδος.

1. Στενό, μπουγάζι Φάρασ.

Φάρασα

: Της Τέμπαρας το μπογόζι βγαίνει ως τη δεχά το σ̑όνι (Στο στενό της Τέμπαρας το χιόνι φτάνει μέχρι το ύψος της διχάλας των ποδιών) Φάρασ.

Φάρασα

-ΚΜΣ-ΚΠ344Β

ΚΜΣ-ΚΠ344Β

2. Άνεμος που φυσά μέσα από στενωπό Μισθ.

Μισθί

3. Λαιμός Ανακ.

Ανακού

: || Φρ. Μπογάζ ολά (ο λαιμός σου να υπάρχει˙ καλή όρεξη. Πβ. τουρκ. boğaz ola) Ανακ.

Ανακού

-Κωστ.Α.

Κωστάκης 1963

Συνών. γαργαράς, γκιρτλάκι, γουργούρι, λάραγγο, συνξύνα

μπογιά ( ουσ. θηλ. ) μπογιά [boˈʝa] Αξ., Αραβ., Αφσάρ. μπουγιά [buˈʝa] Μισθ. πογιά [poˈʝa] Φάρασ. πογιάς [poˈʝas] Τσουχούρ. Πληθ. μποϊάδες [boiˈaðes] Μισθ. μπουγιάδες [buˈʝaðes] Τροχ. μπογιάδια [boˈʝaðʝa] Σινασσ. ...