ντογιουστίζω
(ρ.)
ντöγϋσ̑τΰζω
[døʝyˈʃtyzo]
Αξ., Αραβαν., Σεμέντρ.
ντογιουστίζω
[doʝuˈstizo]
Μαλακ.
ντεγισ̑τίζω
[deʝiˈʃtizo]
Αξ.
ντοϊσ̑τίζου
[doiˈʃtizu]
Μισθ.
ντöγϋστώ
[døʝyˈsto]
Φλογ.
ντöγϋστού
[døʝyˈstu]
Ουλαγ.
ντöϋστού
[døyˈstu]
Ουλαγ.
Παρατατ.
ντoΐσ̑τιζα
[doˈiʃtiza]
Μισθ.
Αόρ.
ντoγιούσα
[doˈʝusa]
Μαλακ.
ντοΐσα
[doʹisa]
Μισθ.
εdεΐσα
[edeˈisa]
Τροχ.
ντεΐσα
[deˈisa]
Αξ., Τροχ.
Από το τουρκ. ρ. dο̈vüşmek = μαλώνω, τσακώνομαι, όπου και τύπ. döğüşmek.
Μαλώνω, φιλονικώ
ό.π.τ.
:
Ντοϊστίζου μι ντου γογξιού μ'
(Μαλώνω με το γείτονά μου)
Μισθ.
-Κοτσαν.
Ατά αντρασυναίκα βέρα ντοϊστίζ'νι
(Αυτό το αντρόγυνο τσακώνεται συνέχεια)
Μισθ.
-Κοτσαν.
Ισ̑είτ᾽τουν ντοϊσ̑τίζιτ', ιμείς μούλλουναμ᾽
(Όταν εσείς μαλώνατε, εμείς κρυβόμασταν)
Μισθ.
-Φατ.
Ιτούρα δα ντυό τ'νι ντοΐσ̑τιζαν
(Αυτοί μάλωναν μεταξύ τους)
Μισθ.
-ΑΠΥ-Καρατσ.
Ούτσ̑α ντοΐσ̑τιζαν τ’ απάν' ντου μαχαλά μη δου κάτ' ντου μαχαλά, προπάνdων για ντα ντορμόνια, για δα τίδαα για δα γοβτσ̑ουλούχια
(Έτσι τσακώνονταν ο πάνω μαχαλάς με τον κάτω μαχαλά, προπάντων για τα όρια των χωραφιών, για τα τέτοια, για τα κουτσομπολιά)
Μισθ.
-ΑΠΥ-Καρατσ.
Σ' εκεινά ντου καβγά τις ντοΐσιν;
(Σ' εκείνον τον καβγά ποιός τσακώθηκε;)
Μισθ.
-Κοτσαν.
Ντεΐσαν 'ντάμα τ'νε
(Μάλωσαν μεταξύ τους)
Τροχ.
-ΙΛΝΕ 1555
Λερό ντεν είχαν σο χωριό· ασ' τα καβάχια αποκάτω ξέβαλα το λερό και ντεν εdεΐσαν άλλο
(Νερό δεν είχαν στο χωριό· κάτω από τις λεύκες έβγαλαν νερό, και δεν μάλωσαν πια)
Αξ.
-Dawk.
Ξέβαλεν λερό· άλλο ντεν ντεΐσαν χριστιανοί
(Έβγαλε νερό· άλλο πια δεν μάλωσαν οι άνθρωποι)
Αξ.
-Dawk.
Συνών.
καβγαλατίζω, μαλώνω, μιλέκνω, μαρκαλώνω :1