ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

αλείφω ( ρ. ) αλείφω [aˈlifο] Σίλατ., Τελμ. Αόρ. άλειψα [ˈalipsa] Ποτάμ. Παθ., Αόρ. αλείφτα [aˈlifta] Φλογ. ...

αλέμι (ουσ. ουδ.) αλέμι [aˈlemi] Φάρασ. Από το τουρκ. (< αραβ.) ουσ. âlem = κόσμος, σύμπαν.

Κόσμος, οικουμένη : || Ασμ. Τον κόσμον και τ’ αλέμιν του τα κρατεί
Ένι το σίχτιν και το υπατέτι (Aυτό που κρατάει τον κόσμο και την οικουμένη,
είναι η πίστη και η προσευχή
(κάλαντα Φώτων)) Φάρασ. -ΚΜΣ-Τραγ. Συνών. γερ, κόσμος, ντουνιάς

αλεπίκα ( ουσ. θηλ. ) αλεπίκα [aleˈpika] Σινασσ. αλιπίκα [aliˈpika] Αραβαν., Γούρδ., Ποτάμ., Σίλατ., Σίλ., Φλογ. αλιbίκα [aliˈbika] Ανακ. αλιbίκ-κα [aliˈbika] Αξ. α̈λιbίκα [æliˈbika] Φλογ. αλιbίκια [aliˈbica] Μισθ. αλιπίκια [aliˈpica] Μισθ. αλεπούκα [aleˈpuka] Μισθ. αλεbούκα [aleˈbuka] Μισθ. αλιbούκια [aliˈbuca] Μισθ. ...