ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

άκρα ( ουσ. θηλ. ) άκρα [ˈakra] Αραβαν., Γούρδ., Σίλ., Τροχ., Φάρασ. νάκρα [ˈnakra] Αξ., Μαλακ., Σίλατ., Σίλ., Τροχ., Τσαρικ., Φερτάκ., Φλογ. άκρια [ˈakria] Γούρδ. ...

ακράπος (ουσ.) αqράπος [aˈqrapos] Φλογ. αχράπος [aˈxrapos] Φλογ. αχράπι [aˈxrapi] Σίλ. αχράπ' [aˈxrap] Ανακ. Από το τουρκ. ουσ. akrep = σκορπιός, όπου και διαλεκτ. τύπ. ahrap.

1. Σκορπιός Ανακ., Σίλ., Φλογ. : 'πώσκαν μας τουρτά αχράπι, κοπανούμ’ ρυό τρεις μπόκασες, σέκνουμ’ τα απάνου (Όταν μας τσιμπά σκορπιός, κοπανάμε δυο-τρεις κατσαρίδες και τις βάζουμε επάνω) Σίλ. -ΚΜΣ-ΛΚ6 Συνών. κουιρούχι, σκορπιός

2. Είδος δηλητηριώδους αράχνης Φλογ. Πβ. γαλέ, μούντζα, ορουμτσέκι, σκλάντζη, σκορπιός, τσιλιγάδι

ακρεμόνι ( ουσ. ουδ. ) 'κρομόνι [kroˈmoni] Φάρασ. ...