ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

γιοκλούκι ( ουσ. ουδ. ) γιοκλούκ' [ʝoˈkluk] Μαλακ., Σίλατ. γιοκλούχ' [ʝoˈklux] Μισθ. γιοχλούχ̇ι [ʝoxˈluxi] Φάρασ. γιογλι-έχι [ʝoɣliˈeçi] Φάρασ. ...

γιοκούσι (ουσ. ουδ.) γιοκ͑oύσ̑ι [ʝοˈkʰuʃi] Σίλ. γιοκούσ' [ʝoˈkus] Μαλακ. γιουκούσ̑' [ʝuˈkuʃ] Τσαρικ., Τσελτ. Από το τουρκ. ουσ. yokuş = α) ανηφόρα β) πλαγιά.

1. Ανήφορος ό.π.τ. : Ξέφ’ τη γιοκ͑oύσ̑ι, σολούισι (Ανέβηκε τον ανήφορο, λαχάνιασε) Σίλ. -ΚΜΣ-ΛΚ6 Συνών. ανήφορος, μπαγίρι, πανώφορος

2. Ύψωμα ό.π.τ. : Να ξεβούμ’ τια τ’ γιοκ͑oύσ̑ι (Ν' ανεβούμε εκεί το ύψωμα) Σίλ. -ΚΜΣ-ΛΚ6 Συνών. μπαγίρι, ψελάδι

γιολάντημα ( ουσ. ουδ. ) γιολ-λάτημα [ʝolˈlatima] Φάρασ. ...