ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

αγασλίκ ( ουσ. ουδ. ) αγασ̑λι̂́χ [aɣaˈʃlɯx] Αραβαν. αγασλούχ [aɣaˈslux] Ανακ. ...

αγατσιά (ουσ. θηλ.) αγατσ̑ά [aɣaˈtʃa] Σίλ. αγατζά [agaˈdza] Σίλ. Από το τουρκ. ουσ. ağaç = δέντρο και το παραγωγ. επίθμ. -έα > -ιά.

Δέντρο : Ένι μιά αγατζά, ούλα τα τσεσ̑έτια μεϊβά έσ̑ει τα απάνου του (Eίναι ένα δέντρο, έχει απάνω του όλων των ειδών τα φρούτα) Σίλ. -ΚΜΣ-ΛΚ5 || Φρ. Καστρουρώσ’κασι αγατζές (Γκαστρώθηκαν τα δέντρα˙ μπουμπούκιασαν τα δέντρα) Σίλ. -ΚΜΣ-ΛΚ6 Συνών. δέντρο, ντικμέ, ξύλο, τσαλούδι

αγγαρεία ( ουσ. θηλ. ) ανgαρεία [aŋgaˈria] Σατ. ανgαρειά [aŋgaˈrʝa] Αραβαν., Γούρδ., Δίλ., Μισθ., Ουλαγ., Σίλ. ...