ιστάρι (ουσ. ουδ.) ιστάρι [iˈstari] Σίλ.

Σίλλη

ιστάρ' [iˈstar] Μισθ., Ουλαγ., Σινασσ., Χαλβάντ.

Μισθί, Ουλαγάτς, Σινασσός, Χαλβάντερε

'στι-έρι [ˈstieri] Φάρασ., Φκόσ.

Φάρασα, Φκόσι

Πληθ. 'στιέρα [ˈsti-era] Σατ.

Σατί

Από το μεταγν. ουσ. ἱστάριον, υποκορ. του αρχ. ἱστός = αργαλειός. Πβ. και τουρκ. διαλεκτ. ıstar/ istar = αργαλειός, δάν. από την ελλ. (Tietze 2016, λ. ıstar).

Αργαλειός ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Ντοκούντ'σινι ιστάρι (Ύφαινε στον αργαλειό) Σίλ.

Σίλλη

-ΚΜΣ-ΛΚ5

ΚΜΣ-ΛΚ5

Συνών. γουβί :2, εργαλειό, τεζκάχι, χώστρα

Τροποποιήθηκε: 21/04/2025

ιστάχι ( ουσ. ουδ. ) ισ̑τάχ' [iˈʃtax] Αραβαν. ισ̑τάχ̇ι [iˈʃtaxi] Φάρασ. ...