αστεναριάζω
(ρ.)
αστεναριάζω
[astenaˈrʝazo]
Μαλακ.
Αόρ.
αστενάριάσα
[asteˈnarʝasa]
Φλογ.
αστεναριάσα
[astenaˈrʝasa]
Μαλακ.
Από το ουσ. αστενάρης και το παραγωγ. επίθμ. -ιάζω.
Αρρωσταίνω, ασθενώ
ό.π.τ.
:
Τ' εσέτερ' χεριφιού τ' όργο τ' καλά δεν πήεν, αστενάριασεν, πέθανεν
(Του αντρός σου οι δουλειές καλά δεν πήγαν, αρρώστησε, πέθανε)
Φλογ.
-ΙΛΝΕ 812
Συνών.
αρρωστεύω, αστεναρλαντίζω, αστενώ, χασταλαντίζω