αστιέω (ρ.) ασ̑τι-έω [aʃtiˈeo] Φάρασ.

Φάρασα

ασ̑τι-έου [aʃtiˈeu] Φάρασ., Φκόσ.

Φάρασα, Φκόσι

ασ̑ι-άου [aʃiˈau] Φάρασ.

Φάρασα

Αόρ. ασ̑τι-έσα [aʃtiˈesa] Φάρασ., Φκόσ.

Φάρασα, Φκόσι

Από το τουρκ. ρ. aşmak = α) υπερπηδώ, β) διασκελίζω γ) εξαφανίζω χωρίς να με δουν.

1. Διασκελίζω ό.π.τ.

ό.π.τ.

Συνών. αποσκελώ , ατλαντίζω, διασκελίζω, μπατζακλαντίζω

2. Απομακρύνομαι και δεν είμαι πια ορατός ό.π.τ.

ό.π.τ.

: || Φρ. Ασ̑τι-έσιν ο όηλους (Ο ήλιος εξαφανίστηκε˙ ο ήλιος έδυσε) Φάρασ., Φκόσ.

Φάρασα, Φκόσι

-Αναστασ.Τ

Αναστασιάδης 1980

Πβ. μακρύνω, παραμαίνω, φεύγω

αστιμάρι () ...