όλμος (ουσ. αρσ.) όλμος [ˈolmos] Αραβαν., Γούρδ., Σινασσ.

Αραβανί, Γούρδονος, Σινασσός

όλμο ['olmo] Φερτάκ.

Φερτάκαινα

όλιμι ['olimi] Σινασσ.

Σινασσός

λόμνιο ['lomŋo] Αξ.

Αξός

Από το αρχ. ουσ. ὅλμος = α) κυλινδρικό δοχείο β) γουδί. Οι τύπ. όλιμι και λόμνιο από το μεταγν. υποκορ. ὁλμίον ή ὅλμιον (όπου και τύπ. ὀλομίν Ο.krok.2.310 με ανάπτ. [ο]), και λιγότερο πιθ. από το ομόρριζο μεσν. ουσ. ὁλμειός = στρογγυλή πέτρα ως βάση κοπής, πβ. Σούδ. Ο 181 «Ὅλμος: τὸ μαγειρικὸν ἐργαλεῖον. καὶ ὁ τρίπους τοῦ Ἀπόλλωνος. καὶ ὁλμειός, στρογγύλος λίθος, εἰς ὃν κόπτουσιν ὄσπρια καὶ ἄλλα τινά». Η λ. και Πόντ. με τύπ. λουμί. Για την λ. βλ. Κουκουλές (1915: 79) και ΒΒΠ 2.2, 103.

1. Μεγάλο πέτρινο γουδί ό.π.τ.

ό.π.τ.

Συνών. σοχού

2. Πέτρινη σκάφη για το κοπάνισμα και ξεκόκκισμα του σταριού Αξ., Σινασσ.

Αξός, Σινασσός

3. Λάκκος όπου συγκεντρώνεται ο μούστος των σταφυλιών Σινασσ.

Σινασσός

Συνών. απολήνι, γουβί, σιράς, χαζνάς

4. Ουρανίσκος κ.α., Σινασσ.

κ.α., Σινασσός

Συνών. άβλι, νταμάχι

ολντυρντώ ( ρ. ) Υποτ. ο̈λντϋρντίσω [øldyrˈdiso] Τελμ. ...