ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

σαφάχι ( ουσ. ουδ. ) σ̑αφάχι [ʃaˈfaçi] Σίλ., Φάρασ. σαφάχ̇ι [ʃaˈfaxɯ] Φάρασ. σ̑αφάκι [ʃaˈfa ci] Φάρασ. σαφάκ' [saˈfak] Τελμ., Φερτάκ. σ̑αφάκ' [ʃaˈfak] Αξ., Αραβαν., Μισθ., Ουλαγ. σ̑αβάχ [ʃaˈvax] Αξ. ...

σαφαχιαίνω (ρ. απρόσ.) σαφάχ̇ιαίνει [safaçiˈeni] Φάρασ. Από το ουσ. σαφάχ̇ι και το παραγωγ. επίθμ. -αίνω.

Απρόσ., ξημερώνει : Κάτσε να θερμαθεί τζ̑αι να ξερώσει σώστου να σαφαχιαίνει (Έκατσε να ζεσταθεί και να στεγνώσει μέχρι να ξημερώσει) Φάρασ. -Θεοδ.Παραδ. Συνών. ασπρίζω, ξημερεύει :1, ξημερώνω, φωτίζω, χαράζω :1, αυγάζω

σαφαχλίχι ( ουσ. ουδ. ) σ̑αφάχλίχι [ʃaˈfaxliçi] Φάρασ. ...