ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

γιακατζάκι ( ουσ. ) γιακαdζάκ' [ʝakaˈdzak] Μαλακ. Πληθ. γιακαdζάκγια [ʝakaˈdzakʝa] Μαλακ. γιακαdζ̑άχια [ʝakaˈdʒaça] Αξ., Φλογ. ...

γιακίν (επίρρ.) γιακι̂́ν [ʝaˈkɯn] Αραβαν., Ουλαγ. γιαχ̇ίνι [ʝaˈxini] Φάρασ. γιαgούν [ʝaˈgun] Μισθ. Από το τουρκ. επίθ. yakın = α) ως επίθ., κοντινός β) ως επίρρ., κοντά, όπου και διαλεκτ. τύπ. yahın.

1. Ως επίθ., για πρόσ., κοντινός, φιλικός Φάρασ. Συνών. ντόστης

2. Ως επίρρ., κοντά, κατά, προς ό.π.τ. : Σο μισημέρι γιαχ̇ίνι (Κοντά στο μεσημέρι) Φάρασ. -Παπαστ.-Καρακ. Συνών. κοντά, ορθά

γιακισικλής ( επίθ. ) γιακ͑ι̂σ̑ι̂κ͑λι̂́ [ʝakʰɯʃɯˈkʰlɯ] Ουλαγ. γιακ͑ουσ̑ουκλού [ʝakʰuʃuˈklu] Μισθ. γιαqι̂σ̑ι̂qλού [ʝaqɯʃɯˈqlu] Φλογ. γιαχıσ̑ıχλούς [ʝaçiʃiˈxlus] Φάρασ. γιαχ'σιχλού [ʝaxsixˈlu] Φλογ. γιαχ'σικλού [ʝaxsiˈklu] Τροχ. γιαχ'σιχλούδ' [ʝaxsixˈluð] Φλογ. ...