ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

δυνατώνω ( ρ. ) βυνατώνω [vinaˈtono] Φάρασ. ...

δύνω (ρ.) δύνω [ˈðino] Σινασσ. ρύω [ˈrio] Αραβαν. Αρχ. δύνω = δύω.

Στο γ' πρόσ., για ήλιο και ουράνια σώματα, δύω ό.π.τ. : || Ασμ. Έβράδην παλιοβράδυν κι ολιος έδυνε, κι ο ώριος ο Γιαννάκης πάγει ’ς τ’ Όξύβουνο (Βράδιασε και πάλι βράδιασε κι ο ήλιος έδυε, κι ο ωραίος ο Γιαννάκης πάει στο Οξύβουνο) Σινασσ. -Αρχέλ. Συνών. βουλιάζω, βουτώ, μπατίζω

δύο ( αριθμ. ) δύο [ˈðiο] Ανακ., Κίσκ., Ποτάμ., Σίλατ., Τελμ., Φάρασ., Φκόσ., Φλογ. δύου [ˈðiu] Μαλακ., Τσουχούρ., Φάρασ. δυο [ðʝo] Ανακ., Μαλακ., Τελμ. ντύο [ˈdiο] Αξ., Αραβ., Μισθ. ντυό [dʝo] Αξ., Μισθ., Τσαρικ. γυό [ʝo] Μισθ., Σίλ., Φλογ. ρύο [ˈriο] Σίλ. ρυό [rʝo] Αραβαν., Γούρδ., Ουλαγ., Σίλ. τζ̑ό [dʒo] Φερτάκ. εδυό [eˈðʝo] Τελμ. ...