ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

ατσαλιά ( ουσ. θηλ. ) ατσαλιά [atsaˈʎa] Αραβαν. Πληθ. 'τσαλιές [tsaˈʎes] Αραβαν., Μαλακ., Φλογ. 'τζελέ [dzeˈle] Φάρασ. ...

άτσαλος (επίθ.) άτσαλος [ˈatsalos] κ.α., Σίλατ., Σινασσ., Φλογ. Από το μεσν. επίθ. ἄτσαλος, απροσδιόριστης προέλευσης. Πβ. τις σχετικές συζητήσεις στα Caratzas (1951) και ΙΛΝΕ, λ. ἄτσαλος.

1. Αυτός που δεν έχει τάξη ως προς την εμφάνιση ή τα έργα του ό.π.τ. : Ετό τίχαλο άτσαλο παίξιμο έν'! (Πόσο άτσαλα χορεύει αυτή!) Σινασσ. Συνών. ασκούτευτος

2. Άτακτος ό.π.τ. Συνών. αζγούνης, αρσίζης :2, εντεψίζης, ζιανκιάρ, Αντίθ μαζλούμης

3. Αισχρολόγος ό.π.τ.

4. Κακός Φλογ. Συνών. αζγούνης, άσκημος, γιαγίρι, διαστραμμένος, κακός, πίσι, Αντίθ γεγίνης :1

Τροποποιήθηκε: 17/06/2025

ατσέ () ...