άσκημος (επίθ.) άσκημος [ˈascimos] Σίλ., Σινασσ.

Σίλλη, Σινασσός

άσ̑κημο [ˈaʃcimo] Αξ., Αραβαν., Γούρδ.

Αξός, Αραβανί, Γούρδονος

άσ̑κεμος [ˈaʃcemos] Φάρασ.

Φάρασα

άσ̑κεμο [ˈaʃcemo] Αραβαν.

Αραβανί

Από το αρχ. επίθ. ἄσχημος· ο τύπ. άσκημος μεσν.

1. Άσχημος ό.π.τ.

ό.π.τ.

Αντίθ γκιουζέλ :1, κελέσης, όμορφος, χόσι, Συνών. αχαμνός

2. Κακός, μοχθηρός ό.π.τ.

ό.π.τ.

: Άσκημα, κακά ήταν τα Τούρκα τους (Μοχθηροί, κακοί ήταν οι Τούρκοι τους) Αξ.

Αξός

-ΚΜΣ-Θεοδ.

ΚΜΣ-Θεοδωρίδη 2017

Συνών. αζγούνης :1, γιαγίρι, διαστραμμένος, κακός :1, πίσι :1, Αντίθ γεγίνης :1

Τροποποιήθηκε: 17/06/2025

ασκί ( ουσ. ουδ. ) αστσ̑ί [asˈtʃi] Φάρασ. 'στσ̑ί [stʃi] Φάρασ. 'σ̑ί [ʃi] Κίσκ. Πληθ. αστσ̑ία [asˈtʃia] Φάρασ. 'σ̑τζ̑ία [ˈʃdʒia] Φκόσ. ...