ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ TΩΝ ΙΔΙΩΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

λακιρντί ( ουσ. ουδ. ) λακι̂ρντι̂́ [lakɯrˈdɯ] Αξ., Αραβαν., Ουλαγ. λαχ̇ιρντί [laxirˈdi] Αξ. Πληθ. λακ̇ι̂ρντιά [lakɯrˈdʝa] Φερτάκ. λακ̇ι̂ρντι̂́για [lakɯrˈdɯʝa] Αξ., Ουλαγ. ...

λακκί (ουσ. ουδ.) λακκί [laˈci] Ανακ., Αξ., Δίλ., Μαλακ., Ποτάμ., Σίλατ., Σινασσ., Τροχ., Φλογ. λατσ̑ί [laˈtʃi] Μισθ., Τσαρικ. Από το μεσν. ουσ. λακκίν = δοχείο, το οπ. από το αρχ. ουσ. λάκκος και το υποκορ. επίθμ. -ίον > -ί Πβ. απανωλάκκι, κατωλάκκι

1. Πέτρινη ή ξύλινη γούρνα δίπλα σε βρύση ή πηγάδι, για το πότισμα των ζώων ό.π.τ. : Γιόμου ντου λατσ̑ί λερό (Γέμισε την γούρνα νερό) Μισθ. -Κοτσαν. Παίριξα 'α χέκιξα 'α σου λατσ̑ί (Τα έπαιρνα, τα έβαζα στην γούρνα) Μισθ. -ΑΠΥ-Καρατσ. Συνών. γιαλάκι, γούρνα, γουρνί, οστράκι, χαβούζι

2. Πέτρινη γούρνα στο έξω μέρος του σπιτιού προς τον δρόμο, με νερό για να πίνουν οι διαβάτες Μισθ. Συνών. μουσλούκι :3

3. Πέτρινη σκάφι Μισθ.

4. Πλυσταριό Μισθ. Συνών. γιουνάχι :1, πλακόνι :1, πλυσταριό

Τροποποιήθηκε: 20/03/2025

λαλάγγι ( ουσ. ουδ. ) λαλάνgι [laˈlaŋɟi] Ανακ., Αξ., Γούρδ., Σίλατ., Φλογ. λαλάν' [laˈlan] Μαλακ. λαλάντζ' [laˈlandz] Δίλ., Μισθ. Θηλ. λελένgα [leˈleŋga] Φερτάκ. ...